Εν περιλήψει

Τον Οκτώβριο του '95, στα πλαίσια του γιορτασμού των Δημητρίων στη Θεσσαλονίκη, πραγματοποιήθηκε αναδρομική έκθεση του Σπύρου Βασιλείου (1902-1985) για τα δέκα χρόνια από το θάνατο του ζωγράφου, που εμπνεύστηκε από την παλιά ρομαντική Αθήνα.

Μερικά έργα της συλλογής Swindon ("Βρετανοί ζωγράφοι του 20ου αιώνα") εκτέθηκαν, μέσα στο 1995, στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης στην Αθήνα.

Στο Ινστιτούτο Goethe στην Αθήνα, πραγματοποιήθηκε μια μικρή έκθεση με φωτογραφίες, μοντάζ, γράμματα και κείμενα του Raoul Hausmann (1886-1971), ηγετικής μορφής της Βερολινέζικης ομάδας του κινήματος Dada.

Μέσα στο καλοκαίρι του 1995, στο Ίδρυμα Κυδωνιέως στη Χώρα της Άνδρου έγινε έκθεση με το "Αιολικό σινιάλο" του Τάκη και έργα Κώστα Τσόκλη στην θεματική ενότητα "Πλόες" που εμπνέεται από τον νησιωτικό χαρακτήρα του τόπου.

Έργα ζωγραφικής και χαρακτικής του Αλέκου Φασιανού, από τη συλλογή Δ. Πιερίδη, εκτέθηκαν τον Αύγουστο του '95 στη Σύρο, στην Πινακοθήκη Κυκλάδων της Ερμούπολης.
Ο ζωγράφος και χαράκτης Αλέκος Φασιανός, γεννημένος στην Αθήνα το 1935, είναι από τους σημαντικότερους σύγχρονους έλληνες καλλιτέχνες με διεθνή παρουσία. Σπούδασε στην Αθήνα και το Παρίσι, άντλησε από την ελληνική παράδοση και καθιέρωσε ένα αποκλειστικά δικό του στιλ χαρακτηριστικής ζωγραφικής. Έργα του βρίσκονται στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης του Παρισιού, το Μουσείο του Μπορντό, στην Εθνική Πινακοθήκη της Αθήνας, και σε ιδιωτικές συλλογές.

Οι ελληνικές κινηματογραφικές ζωγραφικές γιγαντοαφίσσες της συλλογής Hellaffi εκτέθηκαν αρχικά στην Αθήνα, μέχρι τα τέλη Μαΐου 95 -στα πλαίσια των γιορτασμών για τα 100 χρόνια του κινηματογράφου- και στη συνέχεια παρουσιάστηκαν στη "Μόστρα" της Βενετίας, μέχρι τις 21 Σεπτεμβρίου 95 στην εκκλησία της Αγίας Απολλωνίας. Η τέχνη της ζωγραφικής κινηματογραφικής γιγαντοαφίσσας άνθισε στην Ελλάδα από τη δεκαετία του 50 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 70 στα μεγάλα αστικά κέντρα. Κυριότεροι εκπρόσωποί της είναι ο Σ. Αλμαλιώτης, ο Γ. Βακιρτζής, ο Ν. Ανδρεάκος, ο Κ. Κουζούνης, ο Γ. Κουζούνης, κ.α. Υπήρξε ο γραφικός "πρόγονος" της αφίσας μηχανικής παραγωγής και είχε ρόλο διαφημιστικό -να "τελαλίζει" το κινηματογραφικό έργο της εβδομάδας. Αλλά σαν ζωγραφική δημιουργία, μπορεί να ενταχθεί στα παρακλάδια της Pop Art, αφού τόσο η θεματογραφία της όσο και η τεχνική της εντάσσονται σ' αυτές της λεγόμενης "μαζικής κουλτούρας" που υπηρέτησε και σχολίασε η Pop Art.

Τέλη Ιανουαρίου 1996, πραγματοποιήθηκε στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα περιβάλλον με γλυπτά όπου γινόταν και χρήση βίντεο του κύπριου γλύπτη Θεόδουλου.

Δράση - επέμβαση στην πόλη: Το Μάρτιο του '96, στα πλαίσια των εκδηλώσεων για τα 600 τεύχη του, το πολιτικό και πολιτιστικό περιοδικό ΑΝΤΙ, παρουσίασε με ομάδες νέων καλλιτεχνών, ελλήνων και ξένων, τέχνη του δρόμου, με μπαντίνες, κλόουν, θέατρο του δρόμου και το σύγχρονο graffiti, το "tag": Ο προβληματισμός για την πόλη και τον πολιτισμό, για το αστικό τοπίο και την τέχνη του δρόμου, γίνεται "tag" πάνω στις λαμαρίνες-φράκτες των έργων του μετρό, με πολύχρωμα σπρέϊ, τίτλο "επίθεση στο γκρι της πόλης" και σύνθημα "να πάρουμε το χώρο πίσω από τους εργολάβους του".

Τέλη Μαρτίου '96, εγκαινιάζεται στη Βουλή των Ελλήνων η έκθεση "Κύπρος 9000 χρόνια πολιτισμού", με δύο ενότητες: στη μία, περιλαμβάνονται ευρήματα από αρχαιολογικές ανασκαφές και έργα της Βυζαντινής περιόδου και στην άλλη, ντοκουμέντα του Κυπριακού Απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ.

Έκθεση έργων του διάσημου ισπανού καλλιτέχνη Juan Munoz, στην αίθουσα τέχνης Jean Bernier.

Μετά την πρόσφατη συντήρησή της, εξετέθη πάλι στη Γεννάδιο Βιβλιοθήκη της Αθήνας, η μια από τις πέντε σειρές με τα 25 έργα λαϊκής ζωγραφικής που εικονογράφησε ο Παναγιώτης Ζωγράφος και οι γιοι του, "καθ' υπαγόρευσιν" του στρατηγού Μακρυγιάννη. Θέμα της σειράς είναι η ιστόρηση της εθνικοαπελευθερωτικής επανάστασης του 1821.

Λίγα αλλά αντιπροσωπευτικά έργα του Γιάννη Μόραλη (γενν. 1916), που θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους εικαστικούς καλλιτέχνες της ελληνικής τέχνης αυτού του αιώνα, εκτέθηκαν στην Ακαδημία Αθηνών μέσα στο 1996. Ο Μόραλης δουλεύει κυρίως πάνω στην ανθρώπινη φιγούρα. Σπούδασε στην Αθήνα, τη Ρώμη και το Παρίσι. Από το 1947 μέχρι το 1983 ήταν τακτικός καθηγητής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (ζωγραφική). Έκανε πολλές ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Σημαντικό χαρακτηριστικό της έκθεσης ήταν η συνοπτική παρουσίαση του γρήγορου και σίγουρου άλματος που πραγματοποίησε ο καλλιτέχνης από τον ρεαλισμό στην αφαίρεση κι από εκεί στη γεωμετρική τέχνη.

Γ. Μόραλης: Επιτύμβια σύνθεση E', 1963

Κι' από τους νεότερους...
(Σε αλφαβητική σειρά)

Αργυροηλιοπούλου Αννίτα: Γλυπτά και επίτειχα με τίτλο "Το Φύλο" στην αίθουσα τέχνης "Μέδουσα +1". Βούσουρας Ανδρέας: Εγκατάσταση με τίτλο "Ούτις" στη αίθουσα τέχνης ΘΕΜΑ και στη Μπιενάλε του Σκιρώνειου Μουσείου. Γυπαράκης Γιώργος Εγκαταστάσεις με βιομηχανικά υλικά και φως νέον στην αίθουσα τέχνης "Μέδουσα +1". Εκθέσεις: 5η Biennale Νέων Καλλιτεχνών Ευρωπαϊκών Χωρών Μεσογείου στη Μασσαλία (1990), αίθουσα τέχνης "Μέδουσα +1" (1994), Aperto στη Biennale Βενετίας (1995) Κανά Κατερίνα και Ολύμπιος Μαρίνα: "Ευρώπη, μια ιστορία τέχνης" στο "Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα". Παπαδημητρίου Άγγελος: Κατασκευές στην αίθουσα τέχνης "Νέες Μορφές". Πλουμιστός Σταμάτης: Εγκαταστάσεις χώρου με χρήση βίντεο στην αίθουσα τέχνης "Κρεωνίδης". Σαντοριναίος Μάνθος: Εγκαταστάσεις βίντεο με τον τίτλο "Crash" στο "Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα". Ταστσιόγλου Νάκης: Εγκαταστάσεις με πλεξιγκλάς, μέταλλο και φως στη αίθουσα τέχνης "Μέδουσα". Εκθέσεις: Αίθουσα Τέχνης "Μέδουσα" (Αθήνα 1987), Gallery Artista (Ρώμη 1989), Gallery T.K.G. (Τεργέστη 1990), ατομική στη "Μέδουσα" και στη "Μέδουσα +1" το 1991, το 1994 και το 1996, 12η Biennale του Παρισιού, 4η και 5η Διεθνή Biennale Γλυπτικής, Μπιενάλε στο Σκιρώνειο Μουσείο στην Ελλάδα και Aperto στη Biennale Βενετίας το 1995. Τούντα Σοφία: Περιβάλλον με τίτλο "Περι-κάρπιο" στην αίθουσα τέχνης "3". Χανδρής Παντελής: Επίτειχα μικτής τεχνικής με τίτλο "Οι σημειώσεις του μαυροπίνακα" και εγκατάσταση χώρου στην αίθουσα τέχνης "Κρεωνίδης".

ART TOPOS

Επιστροφή