Δύο Έλληνες καλλιτέχνες εκθέτουν στην Galleria San Nicolo στην Βενετία (1), καλεσμένοι από το εκεί Ελληνικό Προξενείο. Είναι η Έφη Χαλυβοπούλου και ο Ανδρέας Βούσουρας, δύο από τους 15 περίπου νέους έλληνες καλλιτέχνες οι οποίοι συνεργάζονται τα τελευταία χρόνια συστηματικά στις ομαδικές εκθέσεις που οργανώνει η κριτικός Μπία Παπαδοπούλου, η οποία προλογίζει και τον κατάλογο της έκθεσης αυτής.
"Εγγράμματα λήθης" είναι ο τίτλος της έκθεσης αυτής και το σημείο συνάντησης των δύο καλλιτεχνών είναι η ίδια η θεματική τους:
Η Εφη Χαλυβοπούλου δουλεύει επάνω στην διττή έννοια του αρχείου —βιολογικού ή/και ψηφιακού—, ανιχνεύει τα όρια συλλογικής και ατομικής μνήμης, τείνοντας να προσεγγίσει έτσι το μεγάλο θέμα των καιρών, που είναι η διεπαφή τεχνητής κι ανθρώπινης νόησης.
Ο Ανδρέας Βούσουρας δουλεύει με "υλικά μνήμης" επάνω στην έννοια του χρόνου και της σχέσης του με την ανθρώπινη μνήμη: δημιουργεί χώρους, εγκαταστάσεις και περιβάλλοντα με εικόνων εικόνες, είτε αυτές είναι φωτογραφίες, είτε αντικείμενα.
Η Μνημοσύνη(2) του αρχαίου ελληνικού πάνθεου ταξιδεύει στη Βενετία χωρίς τον αρχαϊκό χιτώνα της, ανιχνεύει τη σχέση νευρώνων και αρχείων, τη σχέση του πανδαμάτορα χρόνου και της μνήμης, της γραφής και της εικόνας, του πραγματικού και του πλασματικού χώρου.
