|
Ο Ανδρέας Βούσουρας αποπειράται για πρώτη φορά να υλοποιήσει ένα διαδρασιακό, διεπιστημονικό έργο, βασισμένο στην Πληροφορική, τα Μαθηματικά και τη Μουσική. Όμως η "πρώτη ύλη" που χρησιμοποιεί, είναι η ίδια με των προηγούμενων έργων του που ήταν γλυπτά κι εγκαταστάσεις: Εικόνες συλλογικής μνήμης, φωτογραφίες, video και super 8 από την καθημερινότητα ή τους σταθμούς της ζωής ανώνυμων ανθρώπων.
Στο KAOStrax, τροφοδοτεί μια βάση δεδομένων με ψηφιοποιημένες εικόνες που έχουν θέμα τις αιτίες, τα γεγονότα και τα αποτελέσματα των οικουμενικών συγκρούσεων. Το πρόγραμμα V-Motionπου σχεδίασε ο John (Terra 1) Dikaiakos, μαζί με την κυματομορφή και το ηχόχρωμα των ήχητικών επιλογών που δίνονται στο θεατή, επιδρούν στις εικόνες της βάσης δεδομένων, ενώ ταυτόχρονα μια κάμερα, εντάσσει στα επί μέρους δομικά στοιχεία της καινούργιας σύνθεσης, την εικόνα του θεατή μπροστά στην κάμερα.
Καταλυτικό στοιχείο αυτής της μετάπλασης, είναι η χαοτική "λογιστική εξίσωση", που χρησιμοποιείται στο λογισμικό, η οποία είναι γνωστή και ως "εξίσωση της ζωής", επειδή χρησιμοποιείται από τους βιολόγους, για να υπολογίσουν την εξέλιξη ενός πληθυσμού ζώων μέσα στο χρόνο με κατά προσέγγιση θανάτους και γεννήσεις.. Είναι αυτή που μεταλλάσσει τις αρχικές εικόνες και ήχους της γραμμικής, δυαδιστικής αντίληψης των συγκρούσεων, σε μη γραμμικές και χαοτικές, δηλαδή σε πολυπαραγοντικές και απρόβλεπτες: Το παραμύθι του "καλού" και του "κακού", του "θύτη" και του "θύματος", δίνει τη θέση του σ ένα κοντινότερο στην αλήθεια και στη ζωή σενάριο, όπου οι ιδιότητες και οι ρόλοι αλληλοεμπλέκονται σε άπειρους συνδυασμούς μέσα στον χρόνο, τον οποίο αντιπροσωπεύει στο έργο το ηχητικό μέρος, που είναι συνθέσεις ήχων και λόγου -όπως το εσχατολογικό κήρυγμα του ιεαραπόστολου-.
Το τελικό αποτέλεσμα που προβάλλεται στην οθόνη είναι μια αυτόνομη, απρόβλεπτη και ανεξέλεγκτη αλληλουχία από καινούργιες, μοναδικές και αυτόνομες εικόνες, μια τεχνολογική οντότητα σχεδόν, που μοιάζει να έχει δική της βούληση και να διαλέγεται με το θεατή. Η αλληλουχία των εικόνων και ο καθοριστικός για το ρυθμό και τη μορφή τους ήχος που ακούγεται, θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως τα αισθητά αντιληπτά ίχνη του χάους: Chaostracks ή όπως ακούγεται, "Kaostrax".
Το "Kaostrax" είναι μια διαδρασιακή εγκατάσταση πολυμέσων, με την οποία βιώνεται η συμμετοχή στην μετατροπή της δυαδιστικής αντίληψης της εικόνας, σε ένα χαοτικό, μη γραμμικό σύστημα προσέγγισης των οικουμενικών συγκρούσεων, μέσα από τη φόρμα, το χρώμα, το ρυθμό το λόγο και τον ήχο.
Το "KAOSTRAΧ", (chaos+tracks) αποτελείται από:
- Την εγκατάσταση στον πραγματικό χώρο (Macintosh, οθόνη προβολής, κάμερα, πληκτρολόγιο)
- Το λογισμικό (το πρόγραμμα Vmotion, που βασίζεται σε μία χαοτική εξίσωση, την "λογιστική εξίσωση" (γνωστή και ως "εξίσωση της ζωής"), τη βάση δεδομένων από ψηφιοποιημένες φωτογραφίες σχετικές με οικουμενικές συγκρούσεις, και το ηχητικό υλικό.
Διάδραση
Ο θεατής, επιδρά στο έργο με τρεις τρόπους:
- Με την επιλογή της μουσικής από τις διαθέσιμες στο έργο
- Με την ένταξη της εικόνας του στην τελική εικόνα που δίνει το έργο
- Με την αλλαγή παραμέτρων κι επιλογών μέσα από το πληκτρολόγιο που επηρεάζουν το τελικό αποτέλεσμα στη μορφή και τη λειτουργία του έργου.
Άννα Χατζηγιαννάκη
Ιστορικός Τέχνης
ARS ELECTRONICA 2002: "Art as the Scene of Global Conflicts"
Curator: Αννα Χατζηγιαννάκη
Σχεδιασμός και οργάνωση παραγωγής λογισμικού (Vmotion): John (terra 1) Dikeakos
Τεχνολογικός σύμβουλος: Δημήτρης Σκούφης
Σχεδιασμός και υλοποίηση βίντεο παρουσίασης: The artopos crew: Ανδρέας Δανιήλ, Άρης Πασούρης, Ελένη Μπάστα, Danae Puiguiraud
Παραγωγή: Empty Pocket Masterpieces, ART TOPOS (www.artopos.org)
|
