"Συλλογίζομαι γιατί μου αρέσει να είμαι καλλιτέχνης… είναι η ελευθερία να διερευνώ οτιδήποτε αισθάνομαι, οποτεδήποτε, με οποιονδήποτε τρόπο. Δεν έχω τυπική κατάρτιση κι ως εκ τούτου, ούτε προκαταλήψεις ως προς τον ενδεικνυόμενο ή μη τρόπο εργασίας." |
![]() Πριν από την Πτώση, 1987 |
Ο Philip Tsiaras εργάζεται ως ζωγράφος, γλύπτης και φωτογράφος, εξίσου. Γεννήθηκε το 1952 στην πόλη Nashua του New Hampshire. Η μητέρα του κατάγεται από τη βόρεια Θεσσαλία, ο πατέρας του από τη Μακεδονία. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο τελευταίος ασχολήθηκε αρχικά με την κομμωτική, ενώ στην πορεία έκανε επιτυχημένη καριέρα ως κτηματομεσίτης. Ο Tsiaras αποφοίτησε από το Amherst College το 1975, και, αφού κέρδισε ένα σημαντικό βραβείο για την ποίηση του, ταξίδεψε με υποτροφία στην Ελλάδα το 1976 για να μεταφράσει μοντέρνα ελληνική ποίηση στα αγγλικά. Ταυτόχρονα άρχισε το ενδιαφέρον του για τη φωτογραφία, αντικείμενο με το οποίο ασχολήθηκε όταν επέστρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες και εγκαταστάθηκε στο Μανχάταν. Στο μεταξύ, αναζητούσε έναν τρόπο ώστε να συνδυάσει τον γραπτό λόγο με τη ζωγραφική. "Ξεκίνησα με μια σειρά σχεδίων, σχεδιάζοντας μέσω της γραφής, χωρίς να χρησιμοποιώ γραμμές, παρά μόνο γραφή. Με την εξέλιξη της σειράς, η γραφή γινόταν περισσότερο καλλιγραφική, περισσότερο ευρεία, πλατιά, πιο παραστατική και κατέληγε πιο δυσανάγνωστη. Δεν απαιτούνταν ανάγνωση, καθώς τώρα πια ζωγράφιζα ποιήματα." Κατά τη δεκαετία του '80, ο Tsiaras ξεκίνησε δύο σημαντικές σειρές: Νυχτερινά Σχέδια και Ρευστά Πορτραίτα - σχέδιο κατά το ήμισυ, ζωγραφική σε χαρτί κατά το υπόλοιπο. Έχει περιγράψει τα Ρευστά Πορτραίτα του ως "ζωντανό ψυχολογικό 'έτερον'". Συλλέγει μάσκες και τον γοητεύει "η ιδέα του κατακερματισμού της ταυτότητας για να ανακαλύψει μία άλλη πιθανή μάσκα." Στα μέσα της δεκαετίας του '80, ο Tsiaras στράφηκε στην κεραμική, διοχετεύοντας την οργιάζουσα φαντασία του σε αγγεία "μπαρόκ". Το έργο του Tsiaras σε όλα τα μέσα, χαρακτηρίζεται από εσκεμμένη υπερβολή και εμμονή με τη σχέση της αισθησιακής φαντασίωσης προς την κοινοτοπία της κοινωνικοποιημένης συμπεριφοράς. Ο θεοποιημένος Ταύρος του (1981) είναι ένα κεραμικό κύπελλο, στο οποίο ο ταύρος, σύμβολο της ωμής αρσενικής δύναμης και της κερδοσκοπικής αρένας του Χρηματιστηρίου, έχει χάσει ένα κέρατο. Στο μέτρο που ο οικονομικός κόσμος αποτελεί μία διέξοδο για την ικανοποίηση της ανδρικής σεξουαλικότητας, ο συμβολικός ευνουχισμός του ταύρου αντιπροσωπεύει την αλληλοκάλυψη μυθικών εννοιών σεξουαλικότητας και της πεζής πραγματικότητας της σύγχρονης ζωής. Στο έργο Φωτογραφίες του Οικογενειακού Άλμπουμ (1980-90), μια σειρά δραματοποιημένων φωτογραφιών που περιλαμβάνουν συγγενείς με φόντο το πατρικό του σπίτι, ο Tsiaras αντιπαραθέτει τον αισθησιασμό του δικού του νεανικού σώματος με τα συσσωρευμένα μικροαντικείμενα που χαρακτηρίζουν τα μεσοαστικά ελληνικά σπίτια, συμπεριλαμβανομένων αντιγράφων του Δισκοβόλου και άλλων μικροαντικειμένων. Συνειδητά ναρκισσιστής, ο Tsiaras παρεμβάλλει το σώμα του σε σκηνές κουρέματος, μαθήματα τέχνης (με μοντέλο τον ίδιο), και παρουσιάσεις ελληνικών στρατιωτικών εξαρτήσεων. Έχοντας επίγνωση της παρουσίας της κάμερας, αναγνωρίζει τον φυσικό ηλεκτρισμό του σώματος του. Επιλήσμονες, οι γονείς και οι θείες του ζουν σε έναν φανταστικό κόσμο που έχουν πλάσει οι ίδιοι, και όπου ο αισθησιασμός έρχεται σε μορφή κιτς διακόσμησης. |
© ART TOPOS, 2000 E-mail: info@artopos.org Τελευταία ενημέρωση: |
Με την άδεια και την ευγενική υποστήριξη του Ιδρύματος Ιωάννου Φ. Κωστοπούλου |