|
Το έργο του Δημήτρη Περδικίδη ενσωματώθηκε στη σύγχρονη ισπανική πραγματικότητα τόσο ώστε να εκπροσωπήσει δύο φορές την Ισπανία στην Biennale της Βενετίας. Και όμως, αφήνει να διαφαίνονται σαν σε διαστρωμάτωση όλα τα στοιχεία, βιωματικά και επίκτητα, που το συνθέτουν: η καθαρή γραφή της αρχαίας ελληνικής τέχνης, η "επικότητα" των "κλασικών" Ισπανών, η επίδραση των σύγχρονων του ρευμάτων με τις χειρονομιακές επεμβάσεις και τις υλικές προσθήκες, η βαρύνουσα παρουσία της φωτογραφικής τέχνης, η αναφορά στη διαφήμιση που φέρνει το έργο του πιο κοντά στην pop art και, τέλος, η γεωμετρική υφολογία και ο μηχανικός χαρακτήρας του. Εκτός του εύρους των γνώσεων και των πηγών του Δημήτρη Περδικίδη, όλα αυτά μαρτυρούν και την ευκολία του να προσεταιρίζεται και να συνδυάζει αρμονικά διαφορετικές τεχνοτροπίες, συνθέτοντας όμως ένα προσωπικό ιδίωμα που διαρθρώνεται γύρω από έναν πολύ συγκεκριμένο και προϋπάρχοντα άξονα. Αυτό συμβαίνει διότι ο Δημήτρης Περδικίδης είναι πολύ παραπάνω από δεξιοτέχνης των συνδυασμών. Είναι ένας πρωτοπόρος δημιουργός που αφομοιώνει, αλλά και προτείνει, χωρίς να υποτάσσει το έργο στην εκάστοτε τεχνοτροπία του. Αντίθετα, το "χτίζει" θεματικά, μετατρέποντας την αφήγηση ή την επανάληψη σε δομικά στοιχεία της σύνθεσης. Είναι αλήθεια ότι τα έργα του, επηρεασμένα από την τηλεοπτική εικόνα, μοιάζουν σήμερα να υπακούουν στη διάταξη των σύγχρονων εικονοσυστημάτων της πληροφορικής. Η εικόνα είναι συχνά διαιρεμένη, διασπασμένη σε τετράγωνα που την επανασυνθέτουν. Μπορεί ακόμη τα έργα του να μοιάζουν απρόσωπα, όπως οι "ψυχρές" και "αντικειμενικές" σημερινές ζωγραφικές εικόνες που προκύπτουν από τους υπολογιστές και δίνουν την εντύπωση της απλής παραθετικής πληροφόρησης. Όμως έτσι αποστασιοποιημένα τα έργα από κάθε συμβολισμό ή συναισθηματικότητα γίνονται εμβληματικά μέσα από την επανάληψη των σχημάτων, τη γεωμετρική αυστηρότητα και τη συμμετρία. Η μηχανική ή ακόμη και υψηλής τεχνολογίας εικόνα τους στοχεύει στην κριτική και τη συμμετοχή του θεατή. Και γι' αυτό δικαίως ο Δημήτρης Περδικίδης, πέρα από τη σημαντική προσφορά του στη σύγχρονη τέχνη και ειδικότερα στο ισπανικό κίνημα της "πλαστικής έκφρασης", είναι και ο καλλιτέχνης στοχαστής που θέτει το έργο του στην υπηρεσία της κοινωνικής αφύπνισης.
Το Ίδρυμα Ιωάννου Φ. Κωστόπουλου επιβεβαιώνει με την έκθεση αυτή το ενδιαφέρον του για το έργο του Δημήτρη Περδικίδη, επεκτείνοντας παράλληλα την ερευνά του για το έργο των Ελλήνων της διασποράς, ενώ συγχρόνως εδραιώνει την παλιά του συνεργασία με το Μακεδόνικο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.
Κατερίνα Κοσκινά
|
