Musicians
Γεννημένος το 1897 στο Μελίσσι Κορινθίας, ο Vassilis Marros (Μαυρατζάς), μεταναστεύει στις ΗΠΑ το 1913 και εγκαθίσταται στο San Francisco της Καλιφόρνιας. Άνθρωπος "ζεστός κι ευγενικός, γεμάτος αγάπη για το συνάνθρωπο του και με αίσθηση του χιούμορ" ο Marros ήταν ένας καλλιτέχνης που δεν ξέχασε τις ελληνικές του ρίζες. Παρά τη μαθητεία του κοντά σε δασκάλους όπως ο Spencer Macky στο San Francisco, ο Boardman Robinson και ο Maurice Stern στη Νέα Υόρκη αλλά και ο Fernand Leger και ο Emile-Othon Friesz στο Παρίσι, στα έργα του βλέπουμε μια γεωμετρική αυστηρότητα που παραπέμπει απ' ευθείας στα κυκλαδικά ειδώλια. Αλλά και τα στοιχεία της νέας του πατρίδας δεν τον άφησαν αδιάφορο. Στη σειρά των έργων με μαύρους μουσικούς της τζαζ φαίνεται η αγάπη του για αυτή την πτυχή της αμερικανικής κουλτούρας.
Καλλιτέχνης ανήσυχος, ο Vassilis Marros ήταν πάντα κοντά στα πρωτοποριακά κινήματα της εποχής του. Χρησιμοποιώντας φουτουριστικά, κυβιστικά αλλά και εξπρεσιονιστικά στοιχεία καταφέρνει να παρουσιάσει έργα με ιδιαίτερη δύναμη και προσωπικότητα. Η πολυμορφία αλλά και η δημιουργική αφομοίωση διδαγμάτων από διάφορα κινήματα είναι ίσως το βασικό χαρακτηριστικό της τέχνης του. Άλλωστε και ο ίδιος δήλωνε πως δεν πιστεύει σε σχολές.
Παράλληλα με τη ζωγραφική, ο Marros έδειξε από νωρίς και το ενδιαφέρον του για το θέατρο όχι μόνο ως σκηνογράφος, αλλά και ως ηθοποιός. Συμμετείχε σε πολλές θεατρικές παραστάσεις της ομογενειακής οργάνωσης "Σπάρτακος", η οποία είχε σκοπό "τη μόρφωση των μεταναστών, την οικονομική τους υποστήριξη, την εύρεση εργασίας, την προστασία από φυλετικές διακρίσεις σε βάρος τους".
Παρά τις αρκετές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στις οποίες παρουσίασε τη δουλειά του, ο Marros δεν κατάφερε να αποκτήσει τη φήμη που του άξιζε. Μετά το θάνατο του το 1954 στο San Leandro της Καλιφόρνιας, το έργο του ξεχάστηκε. Η ανακάλυψη εκ νέου του καλλιτέχνη αυτού έγινε μόλις στα 1998 με την αναδρομική έκθεση 100 περίπου έργων του στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, η οποία επανέφερε στο προσκήνιο το παραγνωρισμένο έργο του.