Mardi Gras, Νέα Ορλεάνη, 1982
Ο Constantine Manos γεννήθηκε στην Columbia της Νότιας Καρολίνας το 1934. Ο πατέρας του μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1915, η μητέρα του το 1930. Κατάγονταν από οικογένειες που ασχολούνταν με τη γεωργία και την αλιεία, όπως και οι περισσότερες ελληνικές οικογένειες της υπαίθρου κατά την περίοδο του μεγάλου αποδημητικού κύματος στην Ελλάδα (1890-1930). Οι γονείς του Manos δεν αφομοιώθηκαν ποτέ πραγματικά στον τρόπο ζωής των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά η αντίδραση τους στην απόφαση του να ασχοληθεί με την τέχνη ήταν πολύ θετική. Ίσως θεώρησαν ότι η επιλογή του ενδυνάμωνε τη σχέση του με τις εθνικές καταβολές του καθώς και με τα δικά τους ενδιαφέροντα και αξίες, άποψη που ενισχύεται από το γεγονός ότι και η αδελφή του επέλεξε να ασχοληθεί με την τέχνη, ως βιολονίστα.
Ο Manos ήταν μόλις δεκαεννέα όταν ανάλαβε τη θέση του επίσημου φωτογράφου της Συμφωνικής Ορχήστρας της Βοστόνης στο Tanglewood Festival της Μασαχουσέτης, ενώ αργότερα προσελήφθη ως φωτογράφος της ομάδας Stars and Stripes, στην Ευρώπη. Το 1963 σήμανε την αρχή της συνεργασίας του με το περίφημο διεθνές φωτογραφικό πρακτορείο Magnum Photos, ενώ τα φωτορεπορτάζ του είναι γνωστά σε όλον τον κόσμο μέχρι και σήμερα. Από το 1961 έως το 1964, ο Manos φωτογράφισε τη ζωή στην ελληνική ύπαιθρο, απαθανατίζοντας εικόνες που δημοσιεύτηκαν στο βιβλίο του Ελληνικό Λεύκωμα (πρώτη έκδοση το 1972, επανέκδοση το 1999). Οι ασπρόμαυρες αυτές φωτογραφίες αποδίδουν την αλληλεπίδραση των στοιχείων της αρχιτεκτονικής με τη φύση στο ελληνικό τοπίο και ταυτόχρονα αποτελούν μαρτυρία των ασυνήθιστων ανθρώπων που συνάντησε ο Manos στα ταξίδια του. Μία εικόνα από το λεύκωμα, Γυναίκες σε Νεκροταφείο, Μάνη, Ελλάδα (1962), απεικονίζει ηλικιωμένες γυναίκες με πρόσωπα παραμορφωμένα από τον πόνο και τα δάκρυα, σαν προσωποποιήσεις της μάσκας της τραγωδίας. Το Ελληνικό Λεύκωμα ακολούθησαν οι εκδόσεις Οι Βοστωνέζοι (1974) και Αμερικανικό Χρώμα (1995). Ο Manos συγκαταλέγει την κλασική μουσική ανάμεσα στους παράγοντες που επηρέασαν το έργο του, μαζί με το έργο του Γάλλου φωτογράφου Henri Cartier-Bresson και του Αμερικανού ζωγράφου Edward Hopper. Χρησιμοποιώντας την ίδια τεχνική με τον Cartier-Bresson, ο Manos συνθέτει μέσα από το σκόπευτρο και χρησιμοποιεί μία κάμερα που μπορεί να απαθανατίσει αμέσως κάθε τυχαίο περιστατικό.
Το πρόσφατο έργο του Manos με τα χρώματα του, αποτελεί σαφή επίκληση της φαντασμαγορίας των λαϊκών γιορτών και παρελάσεων, του κόσμου της παραλίας και άλλων δημοσίων χώρων των Ηνωμένων Πολιτειών, με ιδιαίτερη έμφαση στην αλληλεπίδραση μεταξύ του ατόμου και του θεάματος της ζωής που το περιβάλλει. Ειδήμονας στον χωρικό συσχετισμό, ο Manos επιτυγχάνει στα κάδρα του μία σχεδόν μαγική αλλαγή στις κλίμακες. Ο αισθησιασμός των έγχρωμων φωτογραφιών του Manos απορρέει από την εμμονή του στις περίπλοκες δομές, τα ζωηρά χρώματα και μία ανάγλυφη προσέγγιση της ανθρώπινης φιγούρας.