|
|
Ο Γιάννης Κουνέλλης γεννήθηκε το 1936 στον Πειραιά, το λιμάνι όπου, τώρα, το φορτηγό "ΙΟΝΙΟΝ" βρήκε ένα προσωρινό αγκυροβόλιο εφοδιασμένο με ένα νέο φορτίο από έργα που πραγματοποιήθηκαν από τον καλλιτέχνη στο διάστημα των τελευταίων τριάντα χρόνων. Το 1956 ο Κουνέλλης φεύγει από την Ελλάδα, φθάνει στην Ιταλία και εγκαθίσταται στη Ρώμη που επιλέγει ως πόλη μύησης στην κλίση του για τη ζωγραφική. Εκείνα τα χρόνια, που πέρασαν με τις σπουδές του στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της πόλης, με τη μελέτη και τη θεώρηση των μεγαλύτερων αριστουργημάτων της ιταλικής ζωγραφικής από το 1200 μέχρι το 1600, σε κέντρα όπως η Φλωρεντία, η Βενετία και η ίδια η Ρώμη, μπροστά στα έργα του Giotto, του Masaccio και του Caravaggio, διαμορφώνει νωρίς μια δική του αντίληψη για το χώρο και τη μορφή.
Από την πρώτη έκθεση στη Ρώμη το 1960 μέχρι σήμερα, η "πλεύση" του Κουνέλλη είναι "συνεχής", επισκέπτεται με μια αδιάκοπη διαδοχή τα μικρά αγκυροβόλια και τα μεγάλα "λιμάνια" της τέχνης των πιο σημαντικών πόλεων στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο: Από τη Ρώμη στο Βερολίνο, από τη Νάπολη στο Παρίσι, από τη Γένοβα στο Ρότερνταμ, από την Κολωνία στη Νέα Υόρκη, από το Μόναχο στο Λονδίνο, από το Σικάγο στη Ναγκόγια, από το Μόντρεαλ στη Βαρκελώνη, από το Λος Άντζελες στην Πράγα, από τη Μόσχα στην Αθήνα. Κατά τη διάρκεια αυτής της πορείας σε μια βαθύτερη γνώση, ανάμεσα σε διάφορους γεωγραφικούς χώρους, πόλεις και κουλτούρες, ο Κουνέλλης, αφού διαμόρφωσε την εικαστική του γλώσσα, την εκφράζει και διαλέγεται μαζί της αρθρώνοντάς την σε μια δημιουργική συνέχεια που παίζει αποφασιστικό ρόλο στη διατύπωση εκείνης της ευαισθησίας απέναντι στο χώρο, η οποία διαμορφώθηκε μέσα από τη γενιά του, στο πλαίσιο των εξελίξεων της σύγχρονης τέχνης.
Τα κεφάλαια αυτής της "Λιμναίας Οδύσσειας" -όπως ο ίδιος την ονόμασε στο βιβλίο του- στη "θάλασσα" της σύγχρονης ζωγραφικής, έχουν τίτλους όπως "Καρβουνιέρα" (1967), "Άλογα" (1969), "Φωτιές" (1969), "Απόλλων" (1973), "Τραγωδία των Πολιτών" (1975), "Άλμπατρος" (1991) και άλλα σημαντικά έργα έως το τελευταίο εικαστικό γεγονός του πλοίου "ΙΟΝΙΟΝ", αγκυροβολημένου σ΄ ένα από τα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά λιμάνια, τον Πειραιά. Όπως στην Βενετία το 1974, στο κανάλι της Giudecca, έτσι και τώρα, εδώ στον Πειραιά, για τον Κουνέλλη το γεγονός ότι εκθέτει το έργο του σ ένα πλοίο πάνω στο νερό, δε δηλώνει τόσο μια τοπολογική ιδιαιτερότητα όσο τη συνεχή προσφυγή με φυσικότητα, σε τόπους συγγενείς ώστε να υποδεχθούν τις μορφές της οραματικής του έντασης και της δημιουργικής του ελευθερίας. Μ' αυτή την έννοια, το "ΙΟΝΙΟΝ" είναι και ο συμβολικός τόπος μιας συνεχούς κινητικότητας που αναλογεί όχι μόνο στις φυσικές αλλά και στις ιστορικές και καλλιτεχνικές περιπλανήσεις με τις οποίες φαίνεται ότι είναι στενά δεμένη η ζωή του Κουνέλλη.