"Και μόλις φτάσανε στο ζήτημα των γραμμάτων, είπε ο Θευθ: "Αυτό βασιλιά μου, το μάθημα, θα καταστήσει τους Αιγυπτίους σοφότερους και καλύτερους στη μνήμη( βρέθηκε δηλαδή φάρμακο για τη μνήμη αλλά και για τη σοφία βέβαια". Κι εκείνος απάντησε : "Εφευρετικότατε Θευθ, άλλος έχει τη δυνατότητα να γεννά την τέχνη, άλλος πάλι να κρίνει σωστά ποιο μερίδιο και βλάβης και ωφέλειας υπάρχει γι΄ αυτούς που πρόκειται να την εφαρμόσουν. Και τώρα εσύ, ο πατέρας των γραμμάτων, εξαιτίας προσωπικού σου ενδιαφέροντος ανέφερες τα αντίθετα απ΄ όσα μπορεί αυτή η τέχνη των γραμμάτων. Γιατί τούτο θα προσφέρει τη λησμονιά στις ψυχές αυτών που θα το μάθουν, από παραμέληση της μνήμης, διότι, εξαιτίας του ότι εμπιστεύονται τη γραφή, αναθυμούνται πράγματα προερχόμενα εκτός των ίδιων και με ξένους προς τους ίδιους χαρακτήρες, όχι προερχόμενα από μέσα τους και από τους ίδιους τους εαυτούς τους. Δεν ανακάλυψες λοιπόν το γιατρικό της μνήμης αλλά της υπενθύμισης."
ΠΛΑΤΩΝΟΣ Φαίδρος, ή περί έρωτος (274e-275b), μετάφραση Δημ. Δ. Τσιλιβερδής εκδ. Κάκτος