Σπίτια της Αθήνας ΙΙ


Γυναίκα που λιάζεται


Τοπίο στον Πόρο

1921-1925
Η φάση των πολύ νεανικών πειραματισμών, με επιρροές από τους περιστασιακούς δασκάλους του (Παρθένης, Bissiere) και έρευνες γύρω από τις τεχνοτροπίες μεγάλων ζωγράφων (Velasquez, Tiziano και ιδιαίτερα Θεοτοκόπουλος).
Αντιπροσωπευτικά έργα: "Νεκρή Φύση", 1924 (Δ. Πικιώνης), "Προσωπογραφία Teriade" και "Γυμνό Μοντέλο", "Κομπολόι", 1924-25 (κατεστραμμένα, αλλά φωτογραφίες δημοσιεύονται στον πλήρη "Κατάλογο τον Ζωγραφικού Έργον", που συνέταξε ο Ν. Πετσάλης-Διομήδης με τη συμπαράσταση του ίδιου του ζωγράφου, Αθήνα 1979).


1926-1931
Η φάση όπου εμφανίζεται το θέμα της αναζήτησης που έμελλε να διακρίνει όλο του το έργο, δηλαδή η μελέτη του φωτός και των εξυφάνσεών του πάνω σε επιφάνειες ή και μεγάλες εκτάσεις. Στη φάση αυτή, ο ζωγράφος προχωράει σε αρκετά τολμηρές αφαιρέσεις, χωρίς ωστόσο να φθάσει ποτέ στην ανεικονικότητα.
Αντιπροσωπευτικά έργα: "Εσωτερικό με Καβαλέτο I-VI", 1926-27, Bernheim, Raynal, Rosemberg, Bosuet (Παρίσι), Pariser (Ζυρίχη), "Παράθυρο Ι-ΙΙΙ", 1927-28 (χαμένα, Παρίσι), "Σπίτια της Αθήνας το Σούρουπο", 1927-28 (Εθνική Πινακοθήκη), "Σπίτια από την Οδό Ομήρου", 1928 (Ν. Πετσάλης-Διομήδης), "Στρατώνας I-IV", 1929 (ένα Εθνική Πινακοθήκη), "Γυναίκα που λιάζεται" και "Γλέντι στην Ακρογιαλιά Ι-ΙΙ", 1931 (Ν. Πετσάλης-Διομήδης και Εθνική Πινακοθήκη το τελευταίο).


1932-1937
Η φάση της έρευνας των προβλημάτων της σύνθεσης, του εναρμονισμού των ευθειών με τις καμπύλες, της προσαρμογής του μετακυβιστικού ιδιώματος στο ελληνικό τοπίο.
Αντιπροσωπευτικά έργα: "Σύνθεση με Κόκκινο Φόντο", 1934 (Christian Zervos, Παρίσι), "Τοπίο στον Πόρο", 1934 (Χ. Αθ. Γκέρτσου), "Σύνθεση με Ελληνικά Αντικείμενα", 1934 (Δημοτική Πινακοθήκη Ρόδου), "Σύνθεση με Ρυθμικά Αντικείμενα", 1935 και "Δυο Μορφές", 1936 (Μουσείο Μπενάκη).