Προβολές γλυπτικής
στις οθόνες του μέλλοντος

Το 1992 η Chryssa επιστρέφει στην Αθήνα, τη γενέθλια πόλη της, αναζητώντας ένα ερημητήριο για να πραγματοποιήσει τη νέα γλυπτική της σύλληψη. Η απόφασή της ήταν εντελώς απρόσμενη και αιφνιδιαστική αφού για πρώτη φορά, μετά από τριάντα τέσσερα χρόνια, αποφασίζει να δουλέψει μακριά από τη Νέα Υόρκη και να εγκαταλείψει την Times Square, την Chinatown και την Mott Street, χώρους όπου εμπνεύστηκε τα πρωτοποριακά της έργα. Εγκαταλείπει το ατελιέ της στην Broadway Street το οποίο ο Leo Castelli έχει χαρακτηρίσει "ως ένα από τα ωραιότερα στον κόσμο" και ψάχνει για το καταφύγιο των ονείρων της στη σύγχρονη Αθήνα. Η Chryssa αν και αλλάζει εξωτερικά περιβάλλον, συνεχίζει να δουλεύει με τη σιωπή, να μονολογεί με τον κόσμο των εικόνων και να παλεύει με τη γνώση των τεχνολογικών υλικών για την πραγματοποίηση των οραμάτων της. Βασική προϋπόθεση της γλυπτικής της δράσης παραμένει η εξαντλητική μελέτη των συνθηκών υλοποίησης της αρχικής ιδέας. Γιατί τίποτα στο έργο της δεν προκύπτει τυχαία, όπως για παράδειγμα από κάποιο object trouvι ή κάποια ελεύθερη χειροτεχνική κατασκευή της στιγμής. Απαιτείται έρευνα, πειθαρχία, γνώση και μεθοδολογία ανάμεσα στην ιδέα και την πραγμάτωσή της. Η Chryssa πριν από την επιστροφή της στην Ελλάδα είχε αποφασίσει τι ήθελε να δημιουργήσει, ήξερε την αρχή του και μάντευε την ολοκλήρωσή του. Είχε συλλάβει το καινούργιο γλυπτικό της όραμα και απέμενε μόνο ο τόπος της υλοποίησης του.

Film Strip (Image map)

Αρκετές μέρες και νύχτες περιπλανήθηκε στους δρόμους της Αθήνας ψάχνοντας υπομονετικά και εξετάζοντας προσεκτικά τους διάφορους προτεινόμενους χώρους. Το καινούργιο της ατελιέ δεν ήθελε να έχει την πολυτέλεια του Νεοϋρκέζικου αλλά να διαθέτει ένα ευρύχωρο και ψηλοτάβανο χώρο. Σε μια μικροαστική συνοικία της Αθήνας, τον Νέο Κόσμο, κοντά στο κέντρο της πόλης, πίσω από το εργοστάσιο του ΦΙΞ ανακάλυψε ένα χώρο όπως περίπου τον είχε φανταστεί. Ένα παλιό εγκαταλελειμμένο κινηματογράφο, το ΣΙΝΕ ΟΑΣΙΣ, βυθισμένο στη σιωπή και το σκοτάδι. Ο άλλοτε μαγικός χώρος της έβδομης τέχνης, τόπος αναψυχής και ονείρων για τους λαϊκούς θαμώνες του, είχε μετατραπεί σε αποθήκη γεμάτη με θρανία και καρέκλες από κάποιο εκπαιδευτικό ίδρυμα. Αυτόν τον κινηματογράφο-αποθήκη μεταμόρφωσε σε ατελιέ φτιάχνοντας με τα θρανία τεράστιους πάγκους, όπου θα απλωνόταν τα αναρίθμητα σχέδια και θα κοβόταν το honeycomb aluminium, το οποίο είχε παραγγελθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, κάτω από το άπλετο λευκό φως των πολυάριθμων ηλεκτρικών σωλήνων φθορισμού.

Η Chryssa επέστρεψε στην Ελλάδα με τη γνώση και την εμπειρία της σύγχρονης αμερικάνικης τέχνης. Είχε δουλέψει σε μια χώρα δύσκολη και απαιτητική για κάθε καλλιτέχνη, κατακτώντας τη θέση της ανάμεσα στους μεγάλους δημιουργούς. Σε μια εποχή όπου κυριαρχούσε ο αφηρημένος εξπρεσιονισμός είτε ως χειρονομιακή αφαίρεση είτε ως αφαίρεση του χρωματικού πεδίου, τα happenings και fluxus, η pop art, η μινιμαλιστική και η εννοιολογική τέχνη, ο νεορεαλισμός, η land art και ο μεταμοντερνισμός η Chryssa καταθέτει τη δική της πρόταση, χωρίς άμεσες αναφορές σε άλλους καλλιτέχνες στα όρια της πρωτοπορίας. Η αναζήτηση μιας νέας μορφής - φόρμας, η γένεση μιας καινούργιας εικόνας, που να εμφορείται από προσωπικές πλαστικές αξίες, η ένταξη της στο χώρο και η χρήση βιομηχανικών υλικών, αποφορτισμένων από την ιστορική καλλιτεχνική τους χρήση, αποτελούν τους στόχους της καλλιτεχνικής της δημιουργίας. Η γλυπτική κυρίως και κατά δεύτερο λόγο η ζωγραφική και η χαρακτική ορίζουν το πεδίο των συνεχών αναζητήσεών της, εκεί όπου όλα μπορεί να επιτρέπονται και να λειτουργούν, αναιρώντας τις παραδοσιακές κατακτήσεις για να υπηρετήσουν το απόλυτο της τέχνης. Έτσι μέσα από τη γλυπτική της καταγράφει με διαχρονικό τρόπο το παρόν και προσεγγίζει τη βαθύτερη οντολογική διάσταση των πραγμάτων. Η Chryssa ανήκει στους λίγους καλλιτέχνες της εποχής μας που η τέχνη τους δεν υποτάσσεται στην εφησυχασμένη εικόνα του φαίνεσθαι αλλά αναζητεί το είναι. Η τέχνη της επικεντρώνεται στην επεξεργασία της φόρμας και την ένταση του αποτελέσματος, χωρίς να αντιγράφει το παρελθόν. Δημιουργεί νέες εκφράσεις εντελώς απρόσμενες εκεί που η καλλιτεχνική ευαισθησία καταγράφει δηλωτικά ή υπαινικτικά, τις αληθινές μαρτυρίες του σήμερα. Τα βιομηχανικά και τεχνολογικά αγαθά αποτελούν τα γνώριμα στοιχεία της εποχής μας τυποποιημένα και ομαδοποιημένα, εφήμερα και φθαρτά αναλώσιμα και αντικαταστατά. Ο αιώνας μας κινείται στην τροχιά των διαστημικών και τεχνολογικών ανακαλύψεων και η σύγχρονη τέχνη συνεχίζει να γίνεται φορέας της μνήμης, της φαντασίας και των οραματικών αποκαλύψεων των δημιουργών της."

Τάκης Μαυρωτάς

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το κείμενο αυτό είναι απόσπασμα της παρουσίασης που υπάρχει στον κατάλογο "ΣΙΝΕ ΟΑΣΙΣ").



© ART TOPOS, 1996
Τελευταία ενημέρωση: 6 Αυγ. 1996
info@artopos.org