Θεόδωρος ΣΤΑΜΟΣ		Χρήστος ΚΑΠΡΑΛΟΣ
	ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑ ΠΟΡΤΑΛΑΚΗ ΔΗΜΟΣ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ Βασιλική Αγίου Μάρκου - Λότζια 11 Σεπτεμβρίου - 30 Νοεμβρίου 1998

Λίγα λόγια για την έκθεση

Τα έργα του Θεόδωρου Στάμου και του Χρήστου Καπράλου που παρουσιάζονται στη Βασιλική του Αγίου Μάρκου και στη Λότζια, με την οργανωτική φροντίδα του Δήμου Ηρακλείου, προέρχονται από τη συλλογή του Ζαχαρία Πορταλάκη. Αποτελούν δύο σημαντικούς, ως προς τον όγκο και την ποιότητα των έργων, πυρήνες της συλλογής αυτής, που συγκροτείται από μεγάλο αριθμό έργων ζωγραφικής σύγχρονων ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών, καθώς και από ικανά δείγματα της ελληνικής μεταπολεμικής γλυπτικής.

Η ταυτόχρονη παρουσίαση ενός ζωγράφου κι ενός γλύπτη σε δύο ιστορικούς χώρους της πόλης του Ηρακλείου, θα δώσει την ευκαιρία στο κοινό να γνωρίσει δύο «χειρώνακτες» του χρώματος και του όγκου, από τους οποίους ο πρώτος, Έλληνας της διασποράς, διέπρεψε στην Αμερική, και ο δεύτερος προήγαγε την τέχνη της γλυπτικής στη χώρα μας. Μέσα από το διάλογο που επιτρέπει η συμπαρουσίαση δύο διαφορετικών εκφραστών του μεταπολεμικού μοντερνισμού, οι επισκέπτες της έκθεσης θα μπορέσουν να επαληθεύσουν τη βαθιά εκτίμηση που έτρεφε ο ένας για τον άλλο μετά τη γνωριμία τους στο τέλος της ζωής τους.

Στη Βασιλική του Αγίου Μάρκου παρουσιάζονται σαράντα τρία ζωγραφικά έργα του Θεόδωρου Στάμου, ενός από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του αμερικάνικου αφηρημένου εξπρεσιονισμού. Οι επιλογές που έχουν αναδρομικό χαρακτήρα, καλύπτουν ένα ευρύ χρονικό φάσμα (από το 1945 έως το 1993), παρουσιάζοντας αντιπροσωπευτικά δείγματα της δημιουργικής πορείας του καλλιτέχνη, από τα πρώτα βιομορφικά και αφηρημένα έργα των δεκαετιών ΄40 και ΄50 έως τα ατέρμονα χρωματικά πεδία της τελευταίας εικοσαετίας.

Στη Λότζια εκτίθενται δεκαεπτά γλυπτά και γλυπτικές συνθέσεις σε ορείχαλκο του Χρήστου Καπράλου, που φιλοτεχνήθηκαν μεταξύ 1950 και 1989 και -τα περισσότερα - χυτεύτηκαν λίγα χρόνια πριν από το θάνατο του καλλιτέχνη. Μέσα από το ανθρωποκεντρικό, κατά το πλείστον, αυτό σύνολο αναδεικνύεται ιδιαίτερα η σταδιακή μετατόπιση του έργου του καλλιτέχνη από τον μνημειακό ρεαλισμό γύρω στο 1950 στην αφηρημένη -και δραματική- γλυπτική των επόμενων δεκαετιών.

Άννα Καφέτση